Koester je kont

Er zijn een aantal dominante bewegingspatronen die we met ons lichaam kunnen maken. Voor dit artikel simplificeer ik de zaken heel sterk, door te stellen dat dit er slechts twee zijn: Trekken en duwen.

Duwen met je onderlichaam levert verticale verplaatsing (boven, beneden) en duwen met je bovenlichaam zorgt er voor dat je iets van je lichaam af beweegt (of je lichaam van iets weg beweegt).

Trekken met je onderlichaam levert horizontale verplaatsing (voor, achter) en trekken met je bovenlichaam zorgt er voor dat je iets naar je lichaam toe beweegt (of je lichaam naar iets toe beweegt)

De reden dat ik deze over simplificatie maak, is dat de beweegpatronen zich hierdoor goed lenen als metaforen voor verschillende zaken in het leven – zaken die niet per definitie iets met fysieke training te maken hoeven te hebben.

Graag wil ik de komende weken twee van deze metaforen met je delen. Bij deze de eerste.

De Health-Lift.

Een van de meest fundamentele oefeningen die ik gebruik wanneer ik mensen train is de deadlift. In tegenstelling tot wat de naam vermoed, ga je er niet dood van. De naam deadlift heeft simpelweg te maken met het feit dat je een “dood” gewicht van de vloer tilt.

Lang geleden had men een oefening die de health-lift genoemd werd: Een beweging die (afhankelijk van de uitvoering) wel wat weg heeft van de deadlift (hoewel deze afbeelding meer neigt naar een kniebuiging). Overall dekt de naam “health-lift” het effect van de oefening echter beter dan “deadlift” en ik hoop dat je dat straks met me eens bent.

Het verhaal achter de health-lift was namelijk (en is nog steeds) dat het regelmatig uitvoeren van deze oefening je langer gezond houd. Die belofte leidt naar een mooie metafoor waarvan ik de oorspronkelijke bron helaas vergeten ben:

In de 9 maanden voordat je geboren wordt, lig je opgekruld als een bolletje in de baarmoeder. Je kin op je borst, je knieën op je buik en je armen voor je lichaam. Bij pasgeboren baby’s zie je dat deze opgekrulde positie nog steeds een sterke voorkeur heeft.

Naarmate je ouder wordt, ontwikkelen de spieren aan de achterkant van je lichaam zich waardoor je een steeds “rechtere” houding krijgt. Je wordt volwassen en staat in de kracht van je leven.

Als de jaren gaan meetellen, ga je echter langzaam aan weer richting een voorovergebogen positie. Je zou zelfs kunnen stellen dat je weer richting de foetushouding gaat, om het leven te verlaten in dezelfde positie als dat je er gekomen bent.

Of onze evolutie van bewegen letterlijk zo ontworpen is, laat ik in het midden. Het valt echter niet te ontkennen dat het regelmatig trainen van de “trekspieren” in je lijf er toe bijdraagt dat je houding in ieder geval voor langere tijd rechtop blijft.

Deze trekspieren worden voor een groot deel gevormd door de bilspieren en de rugspieren. Ook hiermee over simplificeer ik uiteraard de werkelijkheid.

De maatschappij dwingt ons tegenwoordig echter in posities waarbij we juist deze spieren niet zo actief meer gebruiken. We zitten het grootste deel van de dag op onze billen, dus die worden langzaam in slaap gesust. En kun jij jezelf nog herinneren wanneer je voor het laatst serieus iets naar je toe hebt moeten trekken?

Duwen, daarentegen, is een positie waarin we, met name met ons bovenlichaam continu aan blootgesteld worden. De hele wereld speelt zich immers “voor ons” af en hierdoor bevinden we ons automatisch meer in het speelveld van dit beweegpatroon: Werken aan de computer, autorijden, tekstberichtjes sturen met je smartphone en ga maar door.

Als we vervolgens naar de gemiddelde sportschool gaan, dan zijn we hoofdzakelijk bezig met het werken aan het beeld dat we in de spiegel zien. Wederom alle spieren aan de voorzijde van het lichaam. Je zou zelfs kunnen stellen dat we onszelf hierdoor juist versneld naar de fatale foetushouding trainen.

Daarom een pleidooi voor trekken: Koester je kont en keer je spiegel wat vaker de rug toe. Het resultaat is de belofte van de health-lift: Een gegarandeerd lang en gezond leven 😉

Update 12 juni 2016: Deel 2 in de reeks staat online:

“Zit dit in de toets meneer?” Een pleidooi voor trekken deel 2.