Laatst had ik een gesprek met een oud kickbokser, laten we hem Ali noemen. Een grote Marokkaanse gast van +100Kg die 10 jaar geleden vocht in de subtop van Nederland. Openhartig vertelde hij me dat hij nooit was doorgebroken naar de grote toernooien vanwege faalangst. Iets dat zijn trainers van destijds niet begrepen, omdat hij in de gym iedereen ‘sloopte’.

“De gedachte aan de wedstrijd maakte me vaak een week van te voren al ziek. En het moment waarop ik de ring in liep voelde ik me als verdoofd. Mijn lijf was daar, maar mijn hoofd was ergens anders. Ik dacht aan mijn trainer, mijn sponsoren, het publiek, mijn familie.”

Misschien herken je jezelf op een bepaalde manier in het bovenstaande scenario? Dat er situaties zijn waarin je een immense prestatiedruk voelt met fysieke klachten als gevolg, of waardoor je op het moment suprême een black out ervaart. 

Ik heb in mijn carrière een aantal mensen mogen begeleiden bij het leveren van een prestatie. Een dankbare taak waarvan de essentie in de basis erg eenvoudig is. Ik legde het Ali als volgt uit:

“Er is niets dat jij hoeft te doen om je bestaansrecht te verdedigen. Als mens ben je altijd goed genoeg zoals je bent. Wanneer je dat ECHT beseft, zie je dat de druk om te presteren NIET bestaat. Dat jij hem creëert met je gedachten. Dit betekent overigens niet dat je niet meer nerveus bent. Je gevoel in dat moment is immers wel echt: Je voelt je gedachten. Maar als je inziet dat je fundamenteel OK bent vóór de wedstrijd en dat je resultaat daar op geen enkele wijze aan bij- of afdraagt, dan ben je in staat om je volledig op je taak te richten.”

Ik maak het niet vaak mee dat ik een kwartje zo snel zie vallen. Dit inzicht bracht zijn liefde voor de sport spontaan bij hem terug. Alsof er letterlijk een vuurtje in zijn ogen ontvlamde. Het gaf hem instant verlossing van al zijn negatieve associaties rondom het kickboksen. 

Mijn antwoord aan Ali bleek achteraf ook een waardevolle vraag aan mezelf te bevatten. Een vraag die ik graag met je deel door hem nu aan jou te stellen:

Spelen er zaken in jouw leven die gedreven worden vanuit een (onbewust) verlangen naar emotionele zekerheid? 

• Doe je het werk dat je doet omdat je er een talent voor hebt? Of doe je het voor het geld?
  In het laatste geval; wat levert het je echt op?

• Heb (of wil) je een relatie omdat je geniet van elkaars gezelschap? Of omdat het je de bevestiging geeft dat je er mag zijn?
  In het laatste geval; hoe fijn is je relatie?

• Ga je naar de sportschool omdat je je lijf koestert? Omdat het een wonderbaarlijke machine is die je in staat stelt om het leven in volle glorie te ervaren? Of doe je het om je spiegelbeeld te veranderen vanuit de verwachting dat je uiterlijk de bron van je zelfvertrouwen is?
  In het laatste geval; wanneer is het goed genoeg?

Kortom: Hoeveel minder druk en stress zou je creëren wanneer je het resultaat van je acties loskoppelt van de, door jou zelf bedachte negatieve emotionele gevolgen. Zou je beter presteren? Zou het een leuker proces opleveren? Zou je prettiger in het leven staan

Veel vragen en helaas geen antwoorden. Dat stuk is, zoals altijd aan jou.

Liefdevolle groet,

Leroy